کارگردان فیلم سینمایی «زمانی برای دوست داشتن» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: سینمای کودک و نوجوان در کشور ما چندان جایی برای خودنمایی ندارد و نمی تواند آنچنان که باید خود را به عموم مخاطبان سینمای ایران بشناساند؛ این در حالی است که مردم می بایست آرام آرام به دیدن فیلم های کودک و نوجوان عادت کنند و اگر کودکان از همین سنین با این گونه فیلم ها انس بگیرند می توانیم دست به یک فرهنگ سازی عمومی بزنیم و تمامی آنچه را که می خواهیم به آن ها آموزش دهیم.

فروزش سپس با تأکید بر اینکه در سینمای کودک و نوجوان بایستی از کلیشه پردازی به شدت پرهیز کرد اظهار داشت: زمانی که یک فیلم سینمایی کودک با استقبال عمومی مواجه می شود متأسفانه بلافاصله تمامی دست اندرکاران این گونه سینمایی به سمت تولید فیلم هایی با همان شکل و مضمون می روند و همین باعث می شود تا مخاطب به شدت سرخورده شده و دیگر تمایلی از خود برای تماشای فیلم های کودک و نوجوان نشان ندهد. من معتقدم باید کارشناسان آموزش و پرورش در تولید و ارائه مشورت های لازم به سازندگان فیلم های سینمای کودک و نوجوان دخالت کنند تا فیلم های ساخته شده در این زمینه موفق و در عین حال غیر تکراری واقع شوند.

وی در ادامه این گفتگو تصریح کرد: من هیچ گونه آینده خوبی برای سینمای مان متصور نیستم و اطمینان دارم که اگر شرایط سینما و به ویژه سینمای کودک و نوجوان به همین شکل به پیش برود نمی توان انتظار داشت که نقطه روشنی در سینما حاصل گردد.

وی اضافه کرد: متأسفانه ما مشکلات زیادی در زمینه سینمای کودک و نوجوان داریم؛ فیلمنامه های ما بعد از هزار و یک چم و خم و گذر از بوروکراسی های پیچیده اداری و بعد از تأیید شدن توسط برخی افراد که دیدگاه هایی به شدت سلیقه ای دارند و فیلمسازان را همواره آزار می دهند، تأیید می شوند و به آستانه تولید می رسند اما رسیدن به مرز تولید تازه برای فیلمسازان شروع یک توقف است! چرا که به دلیل مشکلات مالی و... اغلب آن ها نمی توانند آثارشان را به مرحله تولید برسانند.

دارنده اولین برنده جایزه یوزپلنگ طلایی از جشنواره «لوکارنو» در بخش دیگری از این گفتگو خاطرنشان کرد: متأسفانه یکی از بزرگترین مشکلات ما در سینمای ایران و به ویژه سینمای کودک و نوجوان دور ماندن از تکنولوژی های روز دنیا است؛ در اغلب فیلم های خارجی که با موضوع کودک و نوجوان ساخته می شوند ما شاهد آن هستیم که از برترین تکنولوژی های روز دنیا استفاده شده است به نحوی که بعضاً فیلم های فیلمسازان کودک خارجی از فیلم های بزرگسالشان بسیار بهتر ساخته می شوند و از کیفیت بهتری برخوردار هستند. ما به شدت به تکنولوژی های روز و مدرن سینمایی برای تولید آثار خوب و با کیفیت محتاج هستیم تا بتوانیم با تمامی دنیا وارد گود رقابت شویم.

این کارگردان مطرح سینمای ایران سپس با اشاره به تفکیک جشنواره فیلم های کودکان و نوجوانان گفت: جشنواره ها تنها گذرگاهی برای نمایش آثار سینمایی هستند و برگزاری جشنواره های بین المللی تنها فرصتی است که ما بتوانیم آثار سینمای خودمان را از نظر محتوا و ساختار با سینمای بین الملل مقایسه نماییم. من معتقدم که تفکیک این دو جشنواره از یکدیگر کار درستی بوده است.

کارگردان فیلم سینمایی «شیر تو شیر» ادامه داد: تفکیک این دو جشنواره از یکدیگر در حالی می تواند خوب باشد که ما در زمینه تولید، اکران، داوری، نقد و بررسی و... این دو گونه سینمایی هم به صورت کاملاً مجزا و مستقل عمل نماییم. از این رو دیگر فیلم های کودک و نوجوان نباید با یکدیگر به یک صورت داوری شوند و در یک سطح مورد ارزیابی قرار بگیرند. همچنین می بایست به هر یک از این گونه ها به یک اندازه اهمیت داده شود.

وی مشکلات در سینمای کشور را تنها محدود به سینمای کودک و نوجوان ندانست و با تأکید بر اینکه امروزه مشکل ما در کلیت سینمای کشور است، اظهار داشت: متأسفانه مشکلات در سینمای کودک و نوجوان بسیار واپسگرایانه تر از سینمای معمول است و تنها دلیل آن این است که اغلب مدیران سینمایی آنطور که باید به این گونه مهم سینمایی اهمیت نمی دهند و حرف هایشان تنها در حد شعار باقی می ماند. سینمای کودک و نوجوان امروزه نیاز به حمایت ویژه و جدی دولت دارد، این بدان معنا نیست که دولت بخواهد در بحث تولید این گونه فیلم ها دخالت کند بلکه باید شرایطی را فراهم آورد تا سرمایه گذاران بخش خصوصی رغبت به حضور در زمینه تولید این فیلم ها را داشته باشند و دولت بازگشت سرمایه آن ها را تضمین نماید.

فروزش افزود: دولت می تواند با برنامه ریزی های گسترده ای از جمله کاهش قیمت بلیت سینماها، اختصاص سالن های سینمای متعدد به فیلم های کودک و نوجوان، فصل خوب اکران و سیاست های این چنین همراه با وزارت آموزش و پرورش کاری کند تا فیلم های کودک و نوجوان به بهترین شکل ممکن در جامعه دیده شوند.